Hij zat zo boordevol muziek,
hij zong voor groot en klein publiek
Hij maakte blij, melancholiek,
de troubadour
Voor ridders in de hoge zaal
zong hij in stoere, sterke taal
een lang en bloederig verhaal,
de troubadour
Maar ook ‘t werkvolk uit de schuur
hoorde zijn lied vol avontuur;
hoorde bij ‘t nachtelijke keukenvuur,
de troubadour, de troubadour
En in de herberg van de stad
zong hij een drinklied op ‘t nat
voor wie nog staan kon en wie zat,
de troubadour, de troubadour
La lalalaa lala lailala lailala
Laa lalalailalalaa
La lalalaa lala lailala lailala
Laa lalalailalalaa
Hij zong in ‘t klooster stil zijn lied
van een mirakel dat geschiedt;
ook als geen mens het wonder ziet,
de troubadour
Van vrouwen in fluweel of grijs
zong hij de harten van de wijs
Zijn liefdeslied ging mee op reis,
de troubadour
Hij zong voor boeren op het land
een kerelslied van eigen hand
Hij was van elke rang en stand,
de troubadour, de troubadour
Zo zong hij heel zijn leven lang
zijn eigen lied, zijn eigen zang
Toch gaat de dood gewoon zijn gang,
de troubadour, de troubadour
Toen werd het stil, het lied was uit,
enkel wat modder tot besluit
Maar wie getroost werd door zijn lied
vergeet ‘m niet
Want hij zat zo boordevol muziek
Hij zong voor groot en klein publiek
Hij maakte blij, melancholiek,
de troubadour
Ohoh
La lalalaa lala lailala lailala
Laa lalalailalalaa
La lalalaa lala lailala lailala
Laa lalalailalalaa
Ahjahohahaa