Lyrics : พิชญ์สินี วีระสุทธิมาศ
Music : พิชญ์สินี วีระสุทธิมาศ
ปลอบใจตัวเองว่าฉันมาไกลเกินย้อนไป
เหนื่อยแทบไม่ไหว และน้ำตายังไหลนอง
สิ่งที่ประคอง กลับค่อยๆไกลจนลับไป
จนมีแค่ฉันคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงกอดมันไว้
จะหลุดพันเมื่อไร ทำไมอยู่ตรงนี้
ถามตัวเองซ้ำๆ ไม่เข้าใจสักที
โอ้ย  เจ็บไปทั้งห้วใจทำไมยังทน
เริ่มใหม่อีกกี่หนนะคนใจร้าย
ปวดไปทั้งหัวใจแทบเจียนตาย
ขาดเธอไม่ได้ เพราะฉันนั้นลงใจให้เธอ
สิ่งที่เธอทำ กลับย้ำให้ฉันยิ่งเข้าใจ
เจ็บไปทำไม อยากหนีให้ไกลสักที
แต่เมื่อได้มองดวงดาวและเห็นว่ามันสวยดี
ใจมันกลับคิด จะดีกว่าไหมถ้ามีเธออยู่ตรงนี้
จะหลุดพนเมื่อไร ทำไมอยู่ตรงนี้
ถามตัวเองซ้ำๆ ไม่เข้าใจสักที
โอ้ย  เจ็บไปทั้งห้วใจทำไมยังทน
เริ่มใหม่อีกกี่หนนะคนใจร้าย
ปวดไปทั้งหัวใจแทบเจียนตาย
ขาดเธอไม่ได้ เพราะฉันนั้นลงใจให้เธอ
จะต้องเดินอีกไกลแค่ไหน
แม้ว่าเธอ ถามตัวเองและภาวนาในใจ
จะทำให้ช้ำเท่าไหร่
ให้ความปวดร้าวข้างในฉันยังมีใจ
อยู่ในใจกับคำว่าเราแม้ว่าใคร
รักที่เธอเคยให้คงช่วยบรรเทา
ต่อให้ฉุดดรั้งเท่าไหร่
ให้ฉันได้ลุกยืนต่อ
ฉันยังลงใจให้เธอ
เพื่อท้อใจ
โอ้ย  เจ็บไปทั้งห้วใจทำไมยังทน
เริ่มใหม่อีกกี่หนนะคนใจร้าย
ปวดไปทั้งหัวใจแทบเจียนตาย
ขาดเธอไม่ได้ เพราะฉันนั้นลงใจให้เธอ